کدام کشورها بیشترین تمایل برای اخذ پاسپورت از طریق سرمایه را گذاری دارند؟
در حالی که هنگ کنگی‌ها بیش از هر ملت دیگری در برنامه‌های مهاجرت و سرمایه‌گذاری شرکت می‌کنند، ویتنامی‌ها با در نظر گرفتن اختلاف ثروت بین این دو کشور، بیشترین تمایل را به شهروندی از طریق سرمایه گذاری دارند. در ادامه با ما همراه باشید تا بیشترین تقاضای پاسپورت و مهاجرت کشورهای مختلف را با یکدیگر بررسی کنیم.
امروز در این قسمت، تمایل شهروندی از طریق سرمایه گذاری در بزرگترین پروژه‌ها را بررسی میکنیم.
گرایش به شهروندی از طریق سرمایه گذاری بر طبق آمارهای GDP
بزرگی می‌گوید که عملکرد گذشته بهترین پیش بینی کننده نتایج آینده است. بنابراین، در مقاله ای برای هر بازار با در نظر گرفتن استاندارد واجد شرایط بودن آن، تعداد پروژه های شناخته شده و ثبت شده شهروندی از طریق سرمایه گذاری در هر سال برای دوره ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹ (فقط متقاضیان اصلی) شمارش شده است. سپس این رقم به عنوان یک عدد به ازای هر میلیون جمعیت بیان می‌شود که مقاله مرجع، آن را «تمایل مطلق شهروندی از طریق سرمایه گذاری» نامیده است. به عنوان مثال، کشوری با جمعیت 10 میلیون نفری که منشا 1000 پرونده شهروندی از طریق سرمایه گذاری در پنج سال گذشته بوده است، تمایل مطلق اخذ پاسپورت از طریق سرمایه گذاری دقیقاً 100 (10/1000) را خواهد داشت. این عدد به ما می‌گوید که چقدر جمعیت بازار تمایل به مشارکت در برنامه های شهروندی یا اقامت از طریق سرمایه گذاری دارند. با این حال، برای اینکه بدانیم یک جمعیت چقدر مستعد مشارکت در برنامه‌های شهروندی از طریق سرمایه گذاری نسبت به جمعیت بازار های دیگر است، باید تمایل مطلق مهاجرت سرمایه‌گذاری محاسبه شود. با مثال فرضی دیگری توضیح خواهیم داد که چرا این محاسبه ضروری است:
کشور A و کشور B هر دو 10 میلیون نفر جمعیت دارند و هر دو 1000 مورد شهروند سرمایه گذار در پنج سال گذشته داشته‌اند. اما جمعیت کشور A دو برابر کشور B است. اگرچه به صورت مطلق، تمایل به شهروندی از طریق سرمایه گذاری این دو بازار برابر است، جمعیت کشور B به طور قابل توجهی علاقه بیشتری به شهروندی از طریق سرمایه گذاری نشان داده است، زیرا، آنها با دارا بودن فقط نیمی جمعیت کشور A، همان تعداد مهاجر را دارند.
برای بررسی بهتر در رابطه با تقاضای شهروندی از طریق سرمایه گذاری، نویسنده مقاله نسبت سرمایهی افراد را مورد بررسی قرار داد تا تمایل افراد به مهاجرت از طریق سرمایه گذاری را به دست آورد. با همان جمعیت، همان تعداد موارد شهروندی از طریق سرمایه گذاری، گرایش شهروندی از طریق سرمایه گذاری کشور B دو برابر کشور A است.
ویتنام و هنگ کنگ
در اینجا مثالی از جهان واقعیست که چگونگی نحوه رسیدن نویسنده این مطلب، به تمایل سرمایه گذاری منطبق بر تولید ناخالص داخلی برای دو کشور، هنگ کنگ و ویتنام را بسیار واضح نشان می‌دهد.
با 190.1 مهاجر سرمایه گذار به ازای هر میلیون نفر جمعیت در پنج سال گذشته، هنگ کنگ دارای بالاترین گرایش مطلق به سرمایه گذاری و اخذ پاسپورت در بین کشورهای مورد بررسی است. در همین حال، ویتنام منشا 27.4 مهاجر سرمایه گذار به ازای هر میلیون جمعیت بود.
در ظاهر، هنگ کنگی ها هفت برابر بیشتر از ویتنامی ها به مهاجرت سرمایه گذاری علاقه دارند. اما این محاسبات ساده، وسواس واقعی ویتنامی ها در مورد مهاجرت سرمایه گذاری را به دلیل اختلاف زیاد در درآمد بین دو کشور، نادیده میگیرد. در حالی که سرانه تولید ناخالص داخلی (اسمی) ویتنام در سال 2019 2715 دلار آمریکا بود، سرانه تولید ناخالص داخلی هنگ کنگ 48713 دلار آمریکا یا تقریباً 18 برابر بیشتر بود. بنابراین در شرایط یکسان، ویتنامی‌ها به مراتب بیشتر از هنگ‌کنگی‌ها به مهاجرت سرمایه‌گذاری می‌پردازند.
برای اینکه ببینیم این تفاوت در تمایل دقیقاً چقدر است، تفاوت‌های سرانه تولید ناخالص داخلی را بین این دو تطبیق میکنیم:
تمایل منطبق بر تولید ناخالص داخلی هنگ‌کنگ = (میل مطلق/سرانه تولید ناخالص داخلی)*1000 = (190.1/48713)*1000 = 3.9
تمایل تعدیل شده بر اساس تولید ناخالص داخلی ویتنام = (میل مطلق/سرانه تولید ناخالص داخلی)*1000 = (27.4/2715)*1000 = 10.1
از این منظر، می‌توان نتیجه گرفت که ویتنامی‌ها در واقع 156 درصد بیشتر از هنگ‌کنگی‌ها تمایل دارند در برنامه مهاجرت سرمایه گذاری شرکت کنند.
چرا تمایل به شهروندی سرمایه گذاری منطبق بر تولید ناخالص داخلی یک معیار مهم است؟ آنچه که گرایش پاسپورت سرمایه گذاری منطبق بر تولید ناخالص داخلی به ما نشان می‌دهد این است که اگر تعداد بیشتری از شهروندانش از عهده هزینه ها بر می‌آمدند، یک کشور چه تعداد مهاجر سرمایه گذار در هر میلیون خواهد داشت. و این عدد می‌تواند به مدیران مهاجرت سرمایه گذاری در سراسر جهان کمک کند تا پیش بینی کنند که تقاضا در آینده از کجا خواهد آمد.
البته این یک اقدام ناقص و نادرست است، زیرا با افزایش سرانه تولید ناخالص داخلی در یک کشور، عوامل انگیزه مهاجرت نیز ممکن است با بهبود شرایط اقتصادی کاهش یابد. اگرچه هنوز هم قطعی نیست، هنگ کنگ یکی از بالاترین سرانه های تولید ناخالص داخلی در جهان را دارد و هنوز هم احتمال مهاجرت آن ها بسیار زیاد است؛ هرچند با دلایلی متفاوت از ویتنامی ها.
اما، اگر ویتنام در نقطه‌ای در آینده به سرانه تولید ناخالص داخلی هنگ‌کنگ برسد و تمام عوامل دیگر ثابت بماند، تعداد مطلق مهاجران سرمایه‌گذار در هر میلیون آن احتمالاً بسیار بیشتر از هنگ‌کنگ خواهد بود.
