ممکن است برخی فکر کنند که جمهوری دومینیکن و دومینیکا، هردو یک کشور هستند، اما در واقع این دو کشور کاملا از هم مستقل هستند و نهادهای خاص خود را دارند. هرچند این دو کشور در منطقه کارائیب واقع شده اند، اما تفاوت های مهمی بین آنها وجود دارد.

از بین این کشورها، تنها دومینیکا دارای تابعیت رسمی بر اساس طرح سرمایه گذاری است، در حالی که جمهوری دومینیکن دارای تابعیت رسمی نیست. جمهوری دومینیکن (DR) کشوری بزرگ با اقتصادی بزرگ در مقایسه با دومینیکا است. در ادامه در مورد تفاوت دو کشور دومینیکا و دومینیکن، بیشتر توضیح خواهیم داد. باما همراه باشید.

تفاوت دومینیکن و دومینیکا چیست؟

جمهوری دومینیکن دارای یک تاریخ طولانی به عنوان مستعمره بریتانیا است؛ اما در سال 1978 به صورت رسمی استقلال خود را اعلام کرد. در مقابل، دومینیکا یکی از کشورهای مستقل بریتانیا بوده و هرگز به عنوان مستعمره بریتانیا شناخته نشده است.

زبان رسمی دو کشور نیز متفاوت است؛ زبان رسمی جمهوری دومینیکن اسپانیایی است، در حالی که زبان رسمی دومینیکا انگلیسی است که امکان برقراری ارتباط با مردم آن کشور و جامعه بین الملل را بسیار آسان‌تر می‌کند. این تفاوت در زبان نشان دهنده تفاوت های فرهنگی و تاریخی بین دو کشور است. این‌ها مواردی است که کشور دومینیکا را برای اقامت و دریافت شهروندی به مکانی ایده‌آل برای ایرانیانی که به دنبال اخذ تابعیت دوم هستند، تبدیل می‌کند.

جمعیت دو کشور نیز با یکدیگر متفاوت است؛ جمعیت دومینیکا بسیار کمتر از جمهوری دومینیکن است. همچنین، مساحت دومینیکا کمتر از مساحت جمهوری دومینیکن است.

اگرچه دو کشور به طور قابل توجهی از یکدیگر متمایز هستند، اما هر دو به عنوان مقصد گردشگری محبوب در منطقه کارائیب شناخته شده اند. با توجه به آب و هوای گرم و جذابیت طبیعی، دو کشور برای مسافرانی که به دنبال تجربه فرهنگ و طبیعت هستند، جایگاه ویژه ای دارند. برای کسب اطلاعات بیشتر، مقاله جاذبه های گردشگری دومینیکا را مطالعه کنید.

تفاوت بین گذرنامه ها

دو کشور جمهوری دومینیکن و دومینیکا، در منطقه کارائیب قرار دارند. با این حال، این دو کشور هر یک با یک سری مزایا و معایب مختلف روبرو هستند که برای توریست‌ها و سرمایه‌گذاران مهم است.

پاسپورت جمهوری دومینیکن شامل بسیاری از محدودیت‌های سفر به دیگر کشورها است و در بین پاسپورت‌های جهان، جایگاه بسیار پایینی دارد. پاسپورت این کشور به شما امکان سفر به ۷۶ کشور دیگر را به شما می‌دهد که شامل کشورهای بزرگ و مهم نیست. در واقع می‌توان گفت با داشتن پاسپورت دومینیکن شما نمی‌توانید به کشورهای حوزه شنگن به راحتی سفر کنید. این موضوع می‌تواند سفر به دیگر کشورها را برای شهروندان جمهوری دومینیکن دشوار کند. با این حال، زیبایی‌های طبیعی جمهوری دومینیکن، از جمله صحراها، جنگل‌های بارانی، شناورها و صخره‌های زیبا، جذابیت زیادی برای گردشگران و مسافران دارد.

از سوی دیگر، دومینیکا یک پاسپورت بسیار قدرتمند دارد و دسترسی به بیش از ۱۴۰ کشور را برای شهروندان آن فراهم می‌کند. این کشور در زمینه آزادی روادید، نزدیک به برتری جهانی قرار دارد و شهروندان دومینیکا امکان سفر به دیگر کشورها را بسیار دارند. علاوه بر این، دومینیکا یکی از کشورهایی است که طرح شهروندی از طریق سرمایه‌ گذاری (DCBI) را ارائه می‌دهد. این طرح به افرادی که در دومینیکا سرمایه‌گذاری می‌کنند، امکان می‌دهد شهروندی دومینیکا را کسب کنند.

با این شهروندی می‌توان به صورت آزاد به بیش از 140 کشور دنیا سفر کرد و همچنین از امکانات و خدمات دیگری نظیر بهداشتی، تحصیلی و حقوقی استفاده کرد.

در حال حاضر، تعداد زیادی از افراد در جستجوی یافتن راهی برای کسب شهروندی یک کشور قدرتمند هستند. برای این دلیل، طرح شهروندی دومینیکا به یکی از پرطرفدارترین طرح‌های شهروندی جهان تبدیل شده است.

به طور خلاصه، هرچند که پاسپورت کشور جمهوری دومینیکن ضعیف است، اما طبیعت زیبای این کشور باعث می‌شود توریست‌های زیادی به آنجا سفر کنند. در مقابل، دومینیکا با پاسپورت قدرتمندی که دارد، توانسته است طرح شهروندی دومینیکا را ایجاد کرده و با استفاده از سرمایه گذاری‌های خارجی، به تامین درآمد برای دولت کشور خود کمک کند.

برای اطلاعات در مورد تفاوت دومینیکا و دومینیکن و همچنین دریافت پاسپورت دومینیکا، نیازی به سفر به آن کشور ندارید و می‌توانید اقدامات لازم برای اخذ تابعیت و اقامت را از طریق مجموعه‌ای از کارشناسان خبره سی بی اف انجام دهید. فقط کافی است تا با مشاوران ما تماس گرفته و رایگان در این زمینه مشاوره دریافت کنید.

بررسی تفاوت های دومینیکا و دومنیکین از نظر اقتصادی و جغرافیایی

اقتصاد پویای کشور دومینیکا به دلیل فرصت‌های بدیع، باعث شده تا افراد زیادی از سراسر جهان از جمله ایران، به دنبال اخذ پاسپورت دوم از این کشور باشند. جمعیت ۷۳۰۰۰۰ نفری این کشور در کنار امکانات سرمایه‌گذاری دولتی و کمک مالی به دولت برای اخذ تابعیت، نشان دهنده تفاوت دومینیکا و دومینیکن و قدرت این کشور در برقراری ارتباط با جوامع بین الملل است.

در ادامه دومینیکا و دومینیکن را به صورت جداگانه بررسی می­‌کنیم.

دومینیکا

دومینیکا یک کشور جزیره‌ای در دریای کارائیب است و پایتخت آن روزو است. این کشور در زنجیره جزایر بادگیر قرار دارد و نزدیک‌ترین همسایگان آن گوادلوپ و مارتینیک هستند. مساحت دومینیکا 750 کیلومتر مربع است و بلندترین نقطه آن مورن دیابلوتینز با ۱۴۴۷ متر ارتفاع است. جمعیت دومینیکا در سال ۲۰۱۱ حدود ۷۱٬۲۹۳ نفر بود. در گذشته، آراواک و کالیناگو در این جزیره سکنی گزیده بودند و اروپایی‌ها این کشور را به مدت ۷۳ سال مستعمره کردند. در سال ۱۹۷۸، دومینیکا به عنوان جمهوری استقلال یافت.

این جزیره در قرن پنجم توسط آراواک هایی که از آمریکای جنوبی وارد شده بودند، سکونت گزیده شد. سپس در قرن پانزدهم توسط کالیناگو آراواک جابجا شد. در سال ۱۴۹۳، کلمب از جزیره عبور کرد و بعداً توسط فرانسوی‌ها از سال‌های ۱۶۹۰ تا ۱۷۶۳، این جزیره مستعمره شد و افراد برده از غرب آفریقا به دومینیکا وارد شدند تا در مزارع قهوه کار کنند. پس از جنگ هفت ساله، بریتانیا در سال ۱۷۶۳ این جزیره را تسخیر کرد و به تدریج انگلیسی را به عنوان زبان رسمی خود معرفی کرد. سرانجام، این جزیره در سال ۱۹۷۸ به عنوان یک جمهوری استقلال یافت.

تاریخچه ای از دومنیکیا

دومینیکا جزیره ای طبیعی با جنگل‌های بارانی کوهستانی، حیوانات و گیاهان کمیاب و جوان‌ترین جزیره در آنتیل‌های کوچک است. پرنده ملی این جزیره، طوطی سیسرو به شدت در خطر انقراض است و فقط در این جزیره یافت می‌شود. دومینیکا عضو مشترک المنافع ملل متحد و سازمان‌های بین‌المللی دیگر است. واحد پول این کشور دلار کارائیب شرقی است.

در گذشته، دومینیکا دچار بحران مالی شده است، اما در سال‌های اخیر به دلیل دستاوردهای گردشگری، ساخت و ساز، خدمات فراساحلی و صنعت موز، اقتصاد این کشور رشد کرده است. صندوق بین‌المللی پول (IMF) دولت دومینیکا را به دلیل اصلاحات موفق اقتصاد کلان ستایش کرده است، اما به چالش‌های باقی‌مانده اشاره کرده است.

بخش کشاورزی، به خصوص تولید موز، در دومینیکا تسلط داشت و حدود یک سوم نیروی کار در این بخش کار می‌کردند. اما این بخش بسیار آسیب‌پذیر در برابر شرایط آب و هوایی و رویدادهای خارجی است. در سال 2007، طوفان دین خسارت قابل توجهی به بخش کشاورزی و همچنین زیرساخت‌های کشور، به ویژه جاده‌ها، وارد کرد.

به علاوه، ترجیحات تجاری اتحادیه اروپا (EU) برای موز کاهش یافت و دولت با ترویج تولید محصولات دیگری مانند قهوه، نعناع هندی، آلوئه ورا، گل های شاخه بریده و میوه های عجیب و غریب، بخش کشاورزی را متنوع کرد. در حالی که اقتصاد به طور فزاینده ای به گردشگری وابسته شده است.

هزینه های شهروندی دومینیکا از طریق سرمایه گذاری (CBI) باید افزایش یابد، اما به دلیل عدم تصویب قانونی برای اجرا، این امر به حالت تعلیق درآمده است.

تاریخ دومینیکا به دوران الیگوسن حدود 26 میلیون سال پیش برمی‌گردد، زمانی که جزیره از دریا بیرون آمد و به دلیل فعالیت‌های آتشفشانی شکل گرفت. در دوره قبل از استعمار، ساکنان بومی دومینیکا، مردم جزیره کارائیب بودند. اسپانیایی‌ها در سال 1493 وارد جزیره شدند و نام آن را به نام دومینیکا، به معنای یکشنبه، تغییر دادند. در ادامه، مهاجران اروپایی و پناهندگان بومی از جزایر اطراف به دومینیکا نقل مکان کردند. اسپانیایی‌ها نیز در مناطق دیگری از منطقه مستقر شدند.

مستعمره فرانسه

فرانسه ادعا کرده بود که دومینیکا و دیگر جزایر کوچک آنتیل را از آن خود کرده است و بین سال های 1642 تا 1650، مبلغ مذهبی فرانسوی ریموند برتون اولین بازدیدکننده دائمی اروپایی از جزیره شد. پس از آن، فرانسوی ها اولین سکونتگاه های دائمی خود را در سال 1690 در دومینیکا ایجاد کردند. هیزم شکنان فرانسوی از مارتینیک و گوادلوپ شروع به ایجاد کمپ های چوبی برای تامین چوب جزایر فرانسه کردند و به تدریج ساکنان دائمی شدند. همچنین، آنها اولین آفریقایی های برده شده را از غرب آفریقا به دومینیکا آوردند.

در سال 1715، شورش خرده مالکان در شمال مارتینیک به نام لا گائوله باعث شد که مهاجران به جنوب دومینیکا مهاجرت کنند و مالکیت‌های کوچکی را ایجاد کنند. در سال 1727، فرمانده فرانسوی مسئولیت جزیره را برعهده گرفت و دومینیکا به طور رسمی مستعمره فرانسه شد. فرانسوی‌ها کشاورزی مزرعه‌ای را در مارتینیک و گوادلوپ توسعه داده بودند و با کارگران آفریقایی برده شده در دومینیکا، به تدریج مزارع قهوه را توسعه دادند.

مستعمره بریتانیا

در طول جنگ هفت ساله در اروپا، بریتانیا دومینیکا را به همراه چندین جزیره دیگر در دریای کارائیب فتح کرد و در سال 1763، فرانسه جزیره را به بریتانیا واگذار کرد. در سال 1778، فرانسوی‌ها با همکاری مردم، بازپس گیری دومینیکا را آغاز کردند و معاهده پاریس (1783) جزیره را به کنترل بریتانیا بازگرداند. در سال‌های بعدی، جمعیت جزیره، به ویژه طبقه رنگین پوستان آزاد، در برابر محدودیت‌های بریتانیا مقاومت کردند و بریتانیا کنترل خود را از طریق تهاجمات فرانسه در سال‌های 1795 و 1805 حفظ کرد.

در سال 1805، بریتانیا مستعمره‌ای کوچک در دومینیکا تأسیس کرد و از برده‌های آن برای تجارت قهوه و شکر استفاده می‌کرد.

مزرعه برده‌داری با نام املاک هیلزبورو با بیش از صد برده مرد و زن، بزرگترین مزرعه در جزیره بود. خانواده گرگ، شامل توماس هاجسون، برادر شوهر و صاحب یک کشتی برده، و توماس و جان گرگ، مالکان جزئی مزارع شکر بودند. در سال 1814، 20 برده از املاک هیلزبورو فرار کردند و به عنوان بازپس گیری شده با شلاق زدن مجازات شدند. برده‌ها گزارش دادند که یکی از اعضای گروه در بیمارستان مزرعه مرده بود و معتقد بودند که او مسموم شده است.

در سال 1831، لایحه امتیاز براون به سیاه پوستان آزاد حقوق سیاسی و اجتماعی را اعطا کرد و با لغو برده داری در سال 1833، بریتانیا به نهاد برده داری در سراسر امپراتوری خود به جز در هند پایان داد. با آزادی، حق رای به دست آمد و در سال 1835، سه مرد اول آفریقایی تبار برای مجلس قانونگذاری دومینیکا انتخاب شدند. در سال 1838، دومینیکا به اولین مستعمره هند غربی بریتانیا تبدیل شد که دارای مجلس قانونگذاری منتخب تحت کنترل اکثریت قومی آفریقایی بود. اما در سال 1865، دفتر استعماری مجلس انتخابی را با یک مجلس متشکل از نیمی از اعضای انتخاب شده و نیمی از اعضای منصوب جایگزین کرد و پس از آشفتگی و تنش های فراوان، قدرت سیاسی مجلس منتخب به تدریج از بین رفت. در سال 1871، دومینیکا بخشی از جزایر لیوارد بریتانیا شد و دولت مستعمره تاج در سال 1896 مجدداً تأسیس شد.

دومینیکن

جمهوری دومینیکن، کشوری است که در منطقه کارائیب واقع شده و پنج هشتم شرقی جزیره‌ی هیسپانیولا را اشغال می‌کند. این جزیره را با کشور هائیتی مشترک است و دومین کشور بزرگ آنتیل از نظر مساحت و سومین کشور بزرگ از نظر جمعیت در منطقه کارائیب است. مردم بومی تاینو در حال تبدیل شدن به یک تمدن سازمان‌یافته بودند که توسط اسپانیایی‌ها فتح شد و مستعمره‌ای شد که محلی برای معرفی واردات آفریقایی های برده شده به قاره آمریکا شد. مردم دومینیکن پس از سیصد و چندی سال حکومت اسپانیا، در نوامبر ۱۸۲۱ اعلام استقلال کردند.

ایالات متحده، از سال 1916 تا 1924 به دلیل تهدید به عدم پرداخت بدهی خارجی، جمهوری دومینیکن را اشغال کرد. پس از آن، دوره شش ساله ای از شکوفایی تحت رهبری هوراسیو واسکز شاهد بودیم. از سال 1930، رافائل تروخیو به عنوان یک دیکتاتور حکومت کرد که پس از ترورش در سال 1961، به پایان رسید. در سال 1962، خوان بوش به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد اما در سال 1963، در یک کودتای نظامی سرنگون شد.

تاریخچه ای از دومینیکن

آخرین جنگ داخلی در سال 1965 با مداخله ایالات متحده پایان یافت و پس از آن، تحت حکومت دیکتاتوری خواکین بالاگر (1966-1978 و 1986-1996) ادامه یافت. از سال 1978، جمهوری دومینیکن به سمت دموکراسی حرکت کرد و دانیلو مدینا جانشین فرناندز در سال 2012 شد.

جمهوری دومینیکن دارای بزرگترین اقتصاد در منطقه کارائیب و آمریکای مرکزی است و هفتمین اقتصاد بزرگ در آمریکای لاتین است. این کشور با متوسط ​​نرخ رشد تولید ناخالص داخلی واقعی 5.3 درصد بین سال‌های 1992 تا 2018، سریع‌ترین رشد اقتصادی را در نیمکره غربی در 25 سال گذشته تجربه کرده است. در سال‌های اخیر، این رشد ناشی از ساخت‌وساز، تولید، گردشگری و معدن است. این کشور محل سومین معدن بزرگ طلای جهان، پوئبلو ویجو است.

جمهوری دومینیکن، مقصد پربازدید در دریای کارائیب است و زمین های گلف و استراحتگاه ها، جاذبه های اصلی این کشور در تمام طول سال هستند. این کشور از نظر جغرافیایی متنوع است و شامل بلندترین قله کوه کارائیب، پیکو دوارته، و بزرگترین دریاچه و پست ترین نقطه کارائیب، دریاچه انریکیلو است. دمای متوسط ​​این کشور 26 درجه سانتیگراد (78.8 درجه فارنهایت) است و تنوع آب و هوایی و بیولوژیکی زیادی دارد. جمهوری دومینیکن همچنین محل اولین کلیسای جامع، قلعه، صومعه، و قلعه ساخته شده در قاره آمریکا است و در منطقه استعماری سانتو دومینگو، یک سایت میراث جهانی واقع شده است. با این حال، این کشور در برابر بلایای طبیعی بسیار آسیب پذیر است.

نام “دومینیکن” از قدیس حامی آن، سنت دومینیک، و فرقه دومینیکن که خانه ای برای مطالعات عالی در مستعمره سانتو دومینگو تأسیس کرده بودند، گرفته شده است. این مستعمره قبلاً به عنوان سانتو دومینگو شناخته می شد و در انگلیسی به همین نام شناخته می شد. در سرود ملی از اصطلاح “دومینیکن” استفاده نشده و به جای آن، اصطلاح “Quisqueyans” به کار رفته است. همچنین، نام “دومینیکن” در انگلیسی به طور مختصر به “DR” کوتاه می شود.